تمام حقوق این سایت متعلق به مجله اینترنتی آرادل میباشد
«- از مرداد ماه سنه خمس عشر و أربعمائه از تاریخ فرس به جانبه قزوین روانه شدم و به دیه قوهه رسیدم، قحط بود و آن جا یک من نان جو به دو درهم می دادند. از آن جا برفتم، نهم محرم به قزوین رسیدم. باغستان بسیار داشت بی دیوار و خار و هیج چیز که مانع شود در رفتن راه نبود و قزوین را بستری نیکو دیدم باروی حصین و کنگره بر آن نهاده و بازارها خوب الا آنکه آب در وی اندک بود در کاریز به زیرزمیں.
ابن بطوطهی مراکشیتبار، از بزرگترین و مشهورترین جهانگردان جهان اسلام و از مهمترین سیاحان تاریخ بشر است که در جوانی، زمانی که تنها ۲۱ سال داشت، عزم سفر به دور دنیا کرد.
خداوند محافظت فرماید. نه نان پیدا میشود، نه کاه و نه جو. چارهای هم نداریم به جز ماندن. فردا هم با حالت مأیوس خیال مراجعت به کرمان داریم. خداوند انشاءالله هیچ بندهای را از درگاه خودش مأیوس نکند که بد دردی است. الهی به زودی زود شفای عاجلی کرامت فرماید. اول ظهر امروز الحمدلله رب العالمین خانم بنای عرق را گذاردند تا صبح.»
برادران شرلی از قزوین وارد ایران شدند و مورد استقبال گرم شاه عباس اول صفوی قرار گرفتند. شرلی به شاه پیشنهاد داد که با اعزام هیئتی به دربار پادشاهان اروپایی، با آنها علیه امپراتوری عثمانی متحد شود. شاه عباس نیز شرلی را بههمراه «حسینعلی بیگ بیات»، روانه اروپا کرد تا علاوه بر ارتباط با دول تور و پکیجهای سفر بیگانه، بازاری برای ابریشم ایران پیدا کند که در انحصار شخص وی بود.
نویسندگان این گونهی ادبی از جنبهی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، منطقهای که به آن سفر کردهاند را بررسی کرده و باب آشنایی مخاطب را با آن دیار باز میکنند. اوضاع و احوال جامعه، موقعیت جغرافیایی، آب و هوا، زبان و گویش اهالی، آداب و رسوم ملی و مذهبی، بناهای تاریخی، بزرگان و نامآوران هر دیار و عجایب و ناشناختههای مناطق مختلف، از جمله مواردی هستند که سفرنامهنویسان به آنها میپردازند.
آدمی درطی زندگی خود تجربه های فراوان کسب می کند و از این طریق بینش خود به جهان هستی را بالا می برد .
ناصرخسرو با تسلط بینظیر بر ادبیات فارسی، توانسته یکی از بهترین انواع سفرنامه ایرانی را در تاریخ ثبت کند و با ارائه جزئیات دقیق و مفید، ما را در شناخت آن دوره از تاریخ همراهی کند.
سالهای سفر به ایران: در فاصله سالهای ۱۴۷۶ تا ۱۵۱۹ میلادی
– خدای من، چه زشت. بنگر که چگونه هوای بهار با دود کثیف شده است، و تا کجا جذام تمدن غربی بر چهره پاک و خندان ژاپن، این گیشای سفرنامهها ملتها گسترده است.
سرزمین ایران همیشه در گذشته و حال، محل ظهور افکار و مذاهب گوناگون فلسفی و باطنی بوده است. از زمان مانی و مزدک در دوران کهن ساسانیان گرفته تا عصر حاضر که فرقههای بابی و شیخی ظهور کردهاند.
بسیاری از بهترین آثار منثور نهضت رمانتیک به صورت سفرنامه است. گزارش گوته از سفرش به ایتالیا (۱۷۸۶-۱۷۸۸) پرخوانندهتر از سایر رمانهای اوست.
و گویند که کبرین نیز، مردم پوست گاو ببرند و پر نوشادر کنند و از سر کوه بغلطانند که به راه نتوان فرود آوردن.»
استخری در ۳۰۳ ق. رو به سیاحت نهاد. وی نخستین جغرافینویس ایرانی است که کتابش گردشگری خارجی را بر اساس مشاهدات شخصی نوشت.